BİR CEVAP

BİR CEVAP

Bugün yazılarıma aldığım bir geri dönüşü sizinle paylaşmak istiyorum. Bir okuyucumdan aldığım mesajı aynen paylaşıyorum: “Bu kadar olumlu olabilmenize inanmıyorum. Nasıl her şeyin üstüne pozitif düşünceler yazıyorsunuz? Dünya savaşa sürüklenirken, her gün insanlar saçma nedenlerle ölürken nasıl umutlu ol diyorsunuz?”
Düşündüm, nasıl gerçekten ifade edebileceğimi düşündüm. Aslında yazdıklarım tamamen gerçek düşüncelerim, o anki hislerim oluyor. Evet, dünyada her an her saniye insanlar ölüyor. Ama ölenler kadar doğanlar da var. Her yeni doğan çocuk umuttur işte. Annesinin ve babasının gelecek güzel günler için umudu, geleceğe olan inancıdır. Ülkeler savaşa doğru sürükleniyor, hastalıklar var, kaos var,patlamalar,depremler,doğal ve beşeri sorunlar gerçekten büyük. Dünyanın silkelenme ve kendini yenileme zamanı yaklaştı bence, evet bir şeyler olacak, ısınmaya başlayan bu ortam elbet kaynama noktasına ulaşacak. Sonra yerini derin bir sessizliğe bırakacak. Ve yeniden doğuş başlayacak. Bu tarihte böyleydi, bundan sonra da böyle olacak.
Tabiki her şey her zaman dört dörtlük olmuyor. Benim de umudumu yitirmek üzere olduğum zamanlar oluyor. Karamsarlığa kapıldığım, hatta bazen isyan etme derecesinde sorguladığım şeyler oluyor. İnsanım. Sonra yılların tecrübesiyle beklemeye başlıyorum. Sakinleşmek için bekliyorum. Belki de beklerken sakinleşiyorum. Ne olursa olsun hayatta iyi şeyler olduğunu biliyorum. Sahip olamadıklarımı düşünüp isyan etmenin bana bir faydası olmayacağından sahip olduklarımı düşünüp şükrediyorum. Bir de Zeynep Değirmencioğlu’nın ‘Hayat Sevince Güzel’ filmi’ni açıp izliyorum. O filmde Ayşe’nin oynadığı memnuniyet oyunu var ya, işte ben o oyunu oynuyorum, hem de küçücük yaşımdan, o filmi İlk izlediğimden beri. Hayatta ne olursa olsun insan mutlu olacak bir sebep bulabilmeli.
Çünkü gün geceye gece gündüze evriliyor sonunda. Milyarlarca yıldır olduğu gibi…